Samenvatting

Chronische lage rugpijn is een vaak voorkomend probleem dat een enorme impact kan hebben op de individuele persoon en op de maatschappij. Ondanks nieuwe wetenschappelijke inzichten blijft de behandeling van personen met chronische lage rugpijn een uitdaging. Volgens internationale richtlijnen zijn oefentherapie en cognitieve gedragstherapie aangewezen interventies. Niettegenstaande de sterke aanbevelingen zijn de effecten van deze behandelingen op pijn en beperkingen slechts gering tot matig, en bij een deel van de mensen leiden ze niet tot verbetering van de klachten. Een belangrijke reden voor deze suboptimale resultaten is de heterogeniteit van de populatie mensen met chronische lage rugpijn. Terwijl bij de ene persoon fysieke aspecten (bijv. belasting vs. belastbaarheid) een belangrijke rol spelen, zijn bij een ander psychologische factoren (bijv. bewegingsvrees) van groter belang. Het aanpassen van de behandeling aan de individuele patiënt is dan ook essentieel om tot goede resultaten te komen. Dit artikel gaat daarom dieper in op verschillende klinische beelden bij patiënten met chronische lage rugpijn en beschrijft welk type behandeling hieraan te koppelen is. Qua behandeling ligt de nadruk op specifieke oefentherapie, exposuretherapie in vivo en graded activity.