Enkelinversie is een veelvoorkomend (sport)letsel. Klassiek wordt bij het fysiotherapeutisch onderzoek met name gekeken naar de mechanische stabiliteit vanuit de gedachte dat de mate van weefselbeschadiging en laxiteit een duidelijke invloed hebben op het ontwerpen van het behandelplan. In de dagelijkse praktijk blijkt echter dat deze vorm van stabiliteit vaak niet in de pas loopt met de ervaren (functionele) stabiliteit. In dit artikel worden de huidige inzichten besproken ten aanzien van de theorie achter beide vormen van stabiliteit en de bijbehorende diagnostische vaardigheden. De complexiteit van de verschillende variabelen behoort integraal bekeken te worden. Het enkelgewricht is immers zelden de enige bepalende factor. In dit artikel is geprobeerd om het screenings- en diagnostisch proces bij patiënten met enkelklachten in relatie te brengen met de huidige inzichten ten aanzien van enkelstabiliteit. Daarbij wordt beredeneerd wat de impact van de diagnostische bevindingen op de fysiotherapeutische interventie is.
| Auteurs |
Nieuwenhuijzen, H.
Wijchen van, J. |
|---|---|
| Thema | Enkel en onderbeen |
| Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
| Publicatie | 17 maart 2012 |
| Editie | Physios - Jaargang 4 - editie 1 - Editie 1, 2012 |
Na het lezen van dit artikel:
• heeft u inzicht in de huidige inzichten ten aanzien van functionele stabiliteit van de enkel;
• kunt u het belang van het fenomeen stabiliteit bij enkelletsels benoemen;
• bent u in staat om gebruikte screeningsinstrumenten op waarde te schatten in relatie tot de hulpvraag van de patiënt;
• bent u in staat om gebruikte diagnostische instrumenten op waarde te schatten in relatie tot de hulpvraag van de patiënt;
• kunt u rode vlaggen uitsluiten;
• kunt u functionele enkelinstabiliteit adequaat diagnosticeren;
• kunt u de invloed van de onderzoeksbevindingen op het interventieplan benoemen.
Er zitten geen programma's in het winkelmandje
