Samenvatting

In de huidige medische en therapeutische praktijk wordt in het geval van chronische pijn nog steeds vaak uitgegaan van een perifeer verklaringsmodel: er is ergens een lokale afwijking en die moet bestreden worden. Werkt de behandeling niet, dan worden zwaardere middelen ingezet, zoals centraal werkende pijnstillers, blokkades en operaties. Als dat ook niet werkt, is het psychisch; de pijn zit tussen de oren. Eigenlijk zitten we nog steeds gevangen in een ‘simplistisch dualisme’: pijn is of somatisch of psychisch. Bij deze benadering wordt het zenuwstelsel helemaal vergeten, want er is een neuraal pijnsysteem dat plastisch is. Door talrijke en zeer uiteenlopende invloeden kunnen eigenschappen van het neurale pijnsysteem veranderen en dan doen concepten zoals sensitisatie en neurale reorganisatie hun intrede. Neurogene pijn is pijn die het gevolg is van een veranderd neuraal pijnsysteem (al of niet door pathologie). Dit artikel geeft een beschouwing over dit nieuwe concept, geeft nieuwe verklaringen voor chronische pijnsyndromen en bespreekt enkele nieuwe, praktisch hanteerbare methoden voor de aanpak van chronische pijn.