De KNGF-richtlijn Lage rugpijn laat voor patiënten met chronische aspecifieke rugklachten ruimte over voor invulling van oefentherapie. Classificatie van deze patiëntengroep zou kunnen leiden tot een meer specifieke invulling hiervan: bijvoorbeeld stabilisatie of specifieke oefentherapie. In de richtlijn staat dat de oefentherapie moet aansluiten op de behoefte van de patiënt en de expertise en ervaring van de therapeut. Maar hoe valt dat te onderzoeken? En hoe is dit vervolgens toe te passen? Dit artikel beschrijft een casus waarbij de oefentherapie expliciet omschreven is. Hierin zijn nieuwe inzichten omtrent motorisch leren verweven. De nadruk ligt in dit artikel op het totale bewegen van de lumbopelvische regio in relatie met de onderste extremiteit, de thoracale wervelkolom en de functie die voor de patiënt wenselijk is. Het doel moet zijn om de patiënt zich weer vrij te laten bewegen.
Auteurs |
Rombouts, T.P.C.
Spaanderman, J.P.A. |
---|---|
Thema | Hoofdartikel |
Publicatie | 11 september 2017 |
Editie | Physios - Jaargang 9 - editie 3 - Editie 3, 2017 |
Na het bestuderen van dit artikel:
Er zitten geen programma's in het winkelmandje